اسراییل و ادعای تهوع آور دفاع مشروع!

اسراییل و ادعای تهوع  آور دفاع  مشروع!

 رمضان امسال برای غزه فستیوال خون است و بمب و موشک! ،  بمبها و موشکهای اسراییلی ،با پشتوانه حمایت های مالی و رسانه ای غرب تا لحظه ای که این مطلب  در حال نوشتن است  هشتصد و سی و دو شهید و بیش از پنج هزار و چهارصد زخمی را در این فستیوال به ارمغان آورده است . نکته تکان دهنده آنجاست که اکثر این کشته شدگان نه از نظامیان بلکه کودکان و زنان بی دفاعی هستند که نه در کنج خانه هایشان در امان اند و نه در بیمارستان ها و پناهگاههای سازمان ملل!

رژیم عبری برای کشتارش نه حد می شناسد و نه مرز و نه کوچک ترین ارزشی برای قواعد انسانی حقوق بشر و بین الملل قائل است تصاویری که از غزه مخابره می شود صحنه هایی را برای جهانیان مخابره می کند که خون هر انسان ازاده ای را به جوش می آورد .کلکسیون جنایتهای اسراییل کامل است از ردیف جنازه های کودکان و جسد سوخته دخترکی چند ساله تا تصویر گریه یک پدر در کنار پیکر همسر و کودک خردسالش! رژیم صهیونی در سکوت و سانسور نفرت آور رسانه های غربی تمامی نهادها و قواعد حقوق بشر را به سخره گرفته است . نه خواهشهای بان کی مون توانسته پایانی بر این هولوکاست زنده و معاصر باشد و نه جلسات بی نتیجه سازمان ملل! وزیر امور خارجه آمریکا تنها توانست ، به شدت نگران پیامدهای اقدام مناسب و مشروع !!!اسرائیل برای دفاع از خود باشد و به اسراییل حق بدهد و بگوید  هیچ کشوری تحمل نمی کند که هدف حمله قرار گیرد و تونل هایی برای ورود به آن برای حمله به مردمش حفر شود. و البته اندکی شرم کند و  نگرانی هایی درباره وضعیت غیر نظامیان را به رسمیت بشناسد، وضعیت کودکان، زنان و جوامعی که در میان درگیری­ها مانده اند.  البته بعید هم نیست منظور وی تنها وضعیت کودکان و زنان اسراییلی باشد! در این میان اما ،دفاع مشروع مفهومی است که بارها اسراییل همچون جان کری برای توجیه حرکات وحشیانه اش به آن تمسک جسته و ازسوی مدعیان غربی حقوق بشر هم مورد تایید و حمایت قرار گرفته است. انتقال جهت دار و سانسور شده اخبار هم تا حدی توانسته در این ادعای مضحک به کمک انها بیاید.اما بر خلاف این ادعاها، بر اساس قواعد حقوق بین الملل اقدامات اسراییل نه دفاع  است و نه مشروع! دفاع مشروع نهادی حقوقیست که به اعضای جامعه بین الملل اجازه داده است تا در مقام پاسخ گویی به طور انفرادی یا دسته جمعی یا از طریق سازمان­های بین المللی به اقدامات مسالمت آمیز گوناگونی توسل جویند، دفاع مشروع،اعم از فردی و جمعی ، در واقع مقدمه ی امنیت دسته جمعی است.امنیتی که دارای ماهیت تدافعی است نه ،ماهیت سرکوب گرانه!

در این راستا ماده 51 منشور سازمان ملل متحد مقرر می دارد : در صورت حمله ی مسلحانه علیه یک عضو سازمان ملل متحد ، تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را برای حفظ سلح و امنیت بین المللی به عمل آورد ، هیچ یک از مقررات این منشور به حق ذاتی دفاع مشروع انفرادی یا دسته جمعی اعضاء لطمه ای وارد نخواهد کرد . اعضاء باید اقداماتی را که در اعمال این حق دفاع از خود ،به عمل می آورند فوری به شورای امنیت گزارش دهند .این اقدامات به هیچ وجه در اختیار و مسئولیتی که شورای امنیت طبق این منشور دارد و به موجب آن برای حفظ و اعاده سلح و امنیت بین المللی در هر موقع که ضروری تشخیص دهد اقدام لازم به عمل خواهد آورد ،تأثیری نخواهد داشت. توسل به نیروی نظامی فقط در صورت وقوع حمله ی نظامی مجازمی باشد .

دفاع مشروع اما مشروط به شرایطی است از جمله آنکه:

1-  همان گونه که در ماده ی 51  منشور ملل متحد تصریح شده است ، وقوع حمله ی نظامی شرط اصلی برای دفاع مشروع است و هرگونه حمله ی پیش گیرانه در این خصوص فاقد ارزش حقوقی بوده و دفاع محسوب نمی شود .دفاع مشروع حتماً باید مسبوق به تهاجم نظامی باشد و تهاجمات ایدئولوژیک فرهنگی یا اقتصادی اساساً تجاوز محسوب نمی شوند .

2-  دفاع مشروع ضرورت داشته باشد ،یعنی اینکه دفاع مشروع زمانی می تواند انجام شود که راه های دیپلماتیک و غیر نظامی جهت رفع تجاوز وجود نداشته باشد ، البته این شرط در اصل عینیت ندارد و معمولاً رعایت نمی شود .

3-  میان حمله و دفاع تناسب وجود داشته باشد ،اساساً تعیین این که تجاوزی صورت گرفته یا خیر ،در اختیار شورای امنیت است و در صورت بروز تجاوز، بایستی دفاع مشروع متناسب با آن صورت پذیرد . بنابراین اگر تجاوز فقط در حد یک درگیری کوچک مرزی باشد،نباید دفاع در برابر آن به گونه ای باشد که به تخریب عمده در کشور متجاوز منتهی گردد .

4-کشتار غیرنظامیان ونقض معاهدات بین المللی در خصوص شهروندان و اماکن درمانی وآموزشی در حین هیچ اقدام تلافی جویانه ای جزیی از عملیات دفاعی محسوب نمی شود و از مصادیق جنایات جنگی است

سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که حملات اسراییل مسبوق به کدام حمله نظامی است ؟آیا ناپدید شدن چند شهروند اسراییلی که هیچ ارتباطی هم به مردم غزه ندارد، حمله نظامی است یا احتمال پرتاپ چند راکت که نهایت قدرتشان تخریب یک دیوار است؟ آن هم راکت هایی که تجربه نشان داده به ندرت به صورت پیش دستانه به سوی اسراییل شلیک شده است. سوال دیگر آن است که میان حمله ارتش صهوینیستی که در این تجاوز به انواع سلاح های پیشرفته از بمب های خوشه ای و هدایت شونده گرفته تا انواع راکت ها متوسل شده است با پرتاب احتمالی چند راکت و حفر پنهانی چند تونل، چه تناسبی وجود دارد تا وزیر خارجه ایالات متحده اینچنین گستاخانه اقدامات اسراییل را دفاع متناسب بداند!

نکته اساسی اینجاست که اسراییل و حامیان غربی اش نه تنها از قواعد حقوق بین الملل بی اطلاع نیستند بلکه خود نقش اصلی را در وضع این قواعد و تشکیل و اداره سازمانهای بین المللی داشته و دارند در واقع اینها همان قواعدیست که غرب بارها بدان متمسک شده است غرب با همین قواعد  بود که عراق و افغانستان و لیبی را به اشغال در آورد و با همین قواعدست که سالها تحریم های ظالمانه خود را به مردم ایران تحمیل کرده اند مردمی صلح دوست که در دویست سال گذشته سابقه شروع هیچ جنگی را در کارنامه خود ندارند! آری حکایت اینها حکایت همانیست که تنه درخت را در چشم خود نمی دید و  از کاهی در چشم دیگران کوه می ساخت!

محمد حسنوند

فرارو